Enbiyâ Suresi Türkçe Meali

Enbiyâ  1: Yaklaştı nâsa hisabları onlar ise hâlâ gaflette aldırmıyorlar

Enbiyâ  2: Rablarından kendilerine gelen her yeni ıhtarı mutlak eğlenerek dinliyorlar

Enbiyâ  3: Kalbleri hep oyunda hem onlar o zalimler şu gizli fısıltıyı sirleştiler: bu sırf sizin gibi, bir beşer artık göre göre sihire mi gidiyorsunuz?

Enbiyâ  4: Dedi: rabbım söyleneni bilir: Gökte de Yerde de ve o öyle semî, öyle alîmdir

Enbiyâ  5: Dediler: adgâsü ahlâm, yok onu uydurdu, yok o bir şâir, yoksa bize evvelkilerin gönderildikleri gibi bir âyet getirsin

Enbiyâ  6: Onlardan evvel ihlâk ettiğimiz hiç bir karye iyman etmedi şimdi onlar mı iyman edecekler?

Enbiyâ  7: Senden evvel de başka değil ancak kendilerine vahiy gönderdiğimiz bir takım ricâl gönderdik, haydin zikr ehline sorun bilmiyorsanız

Enbiyâ  8: biz onları hem yemek yemez bir cesed yapmadık hemde mühalled değildiler

Enbiyâ  9: Sonra onlara olan va´de sadık olduk da kendilerini ve dilediklerimizi necata çıkarıp müsrifleri helâk ettik

Enbiyâ  10: Şanım hakkı için size bir kitab indirdik ki bütün şanımız onda? Hâlâ akıllanmıyacakmısınız?

Enbiyâ  11: Halbuki biz zulmetmekte olan nice memleket kırdık geçirdik ve arkasından diğerlerini başka bir kavm olarak neşet ettirdik

Enbiyâ  12: Be´simizi hissettikleri vakit, hemen oradan üzengi depiyorlardı,

Enbiyâ  13: yok, dedik: tepinmeyin, dönün o içinde şımartıldığınız şeylere ve meskenlerinize, ki sorguya çekileceksiniz

Enbiyâ  14: Vay bizlere: bizler cidden zalimler idik dediler

Enbiyâ  15: Artık bütün davaları bu oldu kaldı, nihayet onları öyle yapdık ki biçildiler, söndüler

Enbiyâ  16: Biz o Göğü ve Yeri oyunculuk etmek üzere yaratmadık

Enbiyâ  17: Eğer bir eğlence ittihaz etmiş olsa idik onu kendi ledünnümüzden ittihaz ederdik, yapacak olsa idik öyle yapardık

Enbiyâ  18: Hayır biz hakkı bâtılın tepesine fırlatırız da beynini parçalar, bir de bakarsın o anda mahvolmuştur, vay sizlere de o ettiğiniz vasıflardan

Enbiyâ  19: Halbuki Göklerde Yerde kim varsa onundur, ve onun huzurundakiler ona ibâdetten ne çekinirler ne de yorgunluk duyarlar

Enbiyâ  20: Gece gündüz ona tesbih ederler, fütur getirmezler

Enbiyâ  21: Yoksa bir takım ilâhlar edindiler de Arzdan neşri onlar mı yapacaklar?

Enbiyâ  22: Yerde Gökte Allahtan başka ilâhlar olsa idi ikisi de fâsid olmuş gitmişti, rabbın o arşın rabbı Allah münezzeh sübhandır onların isnad ettikleri vasıflardan

Enbiyâ  23: O yaptığından mes´ul olmaz onlar ise mes´uldürler

Enbiyâ  24: Yoksa ondan başka ilâhlar mı edindiler? De ki: haydi getirin bürhanınızı, işte benimle beraber olanların zikri ve benden evvelkilerin zikri, fakat çokları hakkı bilmezler de onun için ı´raz ederler

Enbiyâ  25: Senden evvel hiç bir Resul göndermedik ki ona şöyle vahyetmiş olmıyalım: hakikat bu: benden başka ilâh yoktur, onun için hep bana ıbadet edin

Enbiyâ  26: Böyle iken dediler ki: Rahman veled ittihaz etti, tenzih o sübhana, doğrusu onlar ikram olunmuş kullardır

Enbiyâ  27: Onun sözünün önüne geçmezler hep onun emriyle hareket ederler

Enbiyâ  28: O onların önlerindekini arkalarındakini bilir ve onlar onun rıza verdiği kimselerden başkasına şefaat etmezler ve hepsi onun haşyetinden titrerler

Enbiyâ  29: Ve içlerinden her kim ben ondan başka bir ilâhım derse biz ona Cehennemi ceza veririz, zalimleri biz böyle cezalandırırız

Enbiyâ  30: Ya o küfredenler görmedilerde mi ki Semavât-ü Arz bitişik idiler de biz onları ayırdık, hayatı olan her şey´i sudan yaptık, hâlâ inanmıyorlar mı?

Enbiyâ  31: Arzda da onları çalkalar diye baskılar oturttuk, hem onda bol bol açıklıklar yaptık ki doğru gidebilsinler

Enbiyâ  32: Semayı da mahfuz bir sakıf yaptık, onlar ise onun âyetlerinden yüz çeviriyorlar

Enbiyâ  33: Halbuki o, o hâlık ki geceyi, gündüzü ve Şems-ü Kameri yaratmış, bütün o ecram her biri birer felekte yüzüyorlar

Enbiyâ  34: Bir de biz senden evvel hiç biri beşer için huld nasîb etmedik, şimdi ser ölürsen onlar muhalled mi kalacaklar?

Enbiyâ  35: Her nefis ölümü tadacak ve sizi bir imtihan olarak şer ve hayr ile mübtelâ kılacağız, hepiniz de nihayet bize irca´ olunacaksınız

Enbiyâ  36: O küfredenler seni gördükleri vakıt da seni alaya tutuyorlar, bu mu ilâhlarınızı anıp duran diyorlar, halbuki onlar hep rahmânın zikrine küfrediyorlar

Enbiyâ  37: İnsan aceleden yaratıldı, yarın ben onlara âyetlerimi göstereceğim şimdi siz acele etmeyin

Enbiyâ  38: Bir de bu va´d ne zaman? Doğru iseniz, diyorlar

Enbiyâ  39: Bilseler o küfredenler ne yüzlerinden ne arkalarından ateşi men´edemiyecekleri, ve hiç bir taraftan yardım olunmıyacakları o demi

Enbiyâ  40: Doğrusu o onları bağdeten gelecek de kendilerini dondura kalacak, artık ne reddini güçleri yetecek ne de kendilerine mühlet verilecek

Enbiyâ  41: Kasem olsun ki senden evvel bir çok Peygamberlerle istihzâ edildi de içlerinden alay edenleri o istihzâ ettikleri şey kuşatıverdi

Enbiyâ  42: De ki sizi: gece ve gündüz o rahmandan kim koruyabilir? Fakat onlar rablarının zikrinden sarfı nazar etmişlerdir

Enbiyâ  43: Yoksa onlar için kendilerini önümüzden men´edecek ilâhlar mı var? Onlar kendi nefislerini bile kurtaramıyacakları gibi bizden sahabet de olunmazlar

Enbiyâ  44: Doğrusu biz, onları ve atalarını yaşattık hattâ o ömür onlara uzun geldi, fakat şimdi görmüyorlar mı o Arzı etrafından eksiltip duruyoruz, o halde galip onlar mı?

Enbiyâ  45: De ki ben sizi ancak vahyile inzar ediyorum, amma ne kadar inzar edilseler sağırlar da´veti işitmezler

Enbiyâ  46: Maamafih kasem olsun rabbının azâbından onlara bir nefha dokunursa muhakkak diyeceklerdir ki vay bizlere! Bizler cidden zâlimler idik

Enbiyâ  47: Biz ise Kıyamet günü için mizanlara adâleti koruz da hiç bir nefis, zerrece zulm edilmez, bir hardel tanesi ağırlığınca da olsa onu getirir koruz, hisabcı da biz yeteriz

Enbiyâ  48: Celâlim hakkı için biz Musâ ile Harûna fürkan ve bir zıya ve bir zikir vermiştik, müttekıler için

Enbiyâ  49: O müttekıler için ki rablarına gıyabda haşyet beslerler ve o saatten titrer dururlar

Enbiyâ  50: İşte bu (Kur´an) da bizim indirdiğimiz mübarek zikirdir şimdi siz bunu mu inkâr ediyorsunuz

Enbiyâ  51: Şanım hakkı için bundan evvel de İbrahime rüşdünü vermiştik

Enbiyâ  52: O vakıt ki babasına ve kavmine ne bu başına toplanıb durduğunuz temasîl dedi

Enbiyâ  53: Atalarımızı bunlara ıbadet ediyor bulduk dediler

Enbiyâ  54: Kasem olsun ki dedi, siz de atalarınız da açık bir dalâl içindesiniz

Enbiyâ  55: Dediler: ciddi mi söylüyorsun yoksa sen şakacılardan mısın

Enbiyâ  56: Doğrusu, dedi: rabbınız o Göklerin ve Yerin rabbıdır ki onları yaratmıştır ve ben buna şehadet edenlerdenim

Enbiyâ  57: Ve tallahi siz dönüp gittikten sonra putlarınıza lâbüdd bir tedbir yapacağım

Enbiyâ  58: Derken onları parça parça etti, ancak bir büyüklerini bıraktı ki belki ona müracaat ederler

Enbiyâ  59: Bunu bizim ilâhlarımıza kim yapmış? Her halde o zalimlerden biri dediler

Enbiyâ  60: Bir delikanlı işittik bunları anıyor adına İbrahim deniyormuş dediler

Enbiyâ  61: Haydin dediler: getirin onu nâsın gözleri önüne belki şehadet ederler

Enbiyâ  62: Dediler: sen mi yaptın bunu ilâhlarımıza ya İbrahim

Enbiyâ  63: Belki dedi şu büyükleri yapmıştır, sorun bakalım onlara eğer söylerlerse

Enbiyâ  64: Bunun üzerine vicdanlarına müracaat ettiler de dediler: doğrusu siz haksızsınız

Enbiyâ  65: Sonra yine tepeleri üstü ters döndüler, sen cidden bilirsin ki bunlar söylemez dediler

Enbiyâ  66: O halde dedi: Allahı bırakıp da size hiç bir faide veremiyecek, zarar da edemiyecek nesnelere mi tapıyorsunuz?

Enbiyâ  67: Yuf size ve Allahdan başka taptıklarınıza! hâlâ akıllanmıyacak mısınız?

Enbiyâ  68: Siz bunu, dediler: yakın da ilâhlarınızın öcünü alın, bir iş yapacaksınız

Enbiyâ  69: Ey nâr, serin ve selâmet ol İbrahime dedik

Enbiyâ  70: Ona bir dolab kurmak istediler, biz de daha ziyade kendilerini husrâna düşürdük

Enbiyâ  71: Ve onu Lût ile beraber kurtarıp içinde âlemîne bereketler verdiğimiz Arza çıkardık

Enbiyâ  72: Ve ona İshakı ihsan ettik, fazla olarak Ya´kubu da ve her birini salihînden kıldık

Enbiyâ  73: Ve hepsini emrimizle yol gösteren imamlar ettik ve kendilerine hayırlar işlemeği, namaz kılmayı zekât vermeyi, vahyeyledik ve hep bize âbid idiler

Enbiyâ  74: Lût, ona da huküm, bir ılim verdik ve onu habasetler işliyen o karyeden kurtardık, hakıkat onlar kötü, fasık bir kavm idiler

Enbiyâ  75: Onu ise rahmetimize idhal eyledik, çünkü o cidden salihînden idi

Enbiyâ  76: Nuhu da, zira mukaddemâ nidâ etmişti, biz de duâsını kabul ettik de kendisini ve ehlini büyük bir sıkıntıdan kurtardık

Enbiyâ  77: Ve âyetlerimizi tekzib eden kavmden öcünü aldık, hakikat onlar kötü bir kavm idiler, biz de hepsini birden gargettik

Enbiyâ  78: Davud ile Süleymanı da, o vakit ki ikisi de hars hakkında huküm veriyorlardı, o vakıt ki ekinde geceleyin kavmin davarı yayılmıştı, biz de hukümlerine şâhid idik

Enbiyâ  79: Derhal onu Süleymana anlattık, bununla berâber her birine bir huküm ve bir ılim vermiştik ve Davudun maıyyetinde dağları müsahhar kılmıştık, kuşlarla beraber tesbih ediyorlardı ve biz bunları yaparız

Enbiyâ  80: Bir de ona sizin için sizi harbinizin şiddetinden korusun diye giyecek san´atı ta´lîm etmiştik, şimdi siz şükrüne eda ediyor musunuz?

Enbiyâ  81: Süleyman için de şiddetli rüzgârı ki o içine bereketler verdiğimiz Arza emriyle cereyan ediyordu ve biz her şeyi biliriz

Enbiyâ  82: Şeytanlardan da onun için dalgıçlık edenleri ve daha başka amel için çalışanları teshır etmiştik ve hep onları zabteden biz idik

Enbiyâ  83: Eyyubu da, zira «enni messeniyed durru ve ente erhamur rahimîn» diye rabbına nidâ etti

Enbiyâ  84: Biz de duâsını kabul ettik de hemen kendisindeki durru açtık ve tarafımızdan bir rahmet ve âbidler için bir muhtıra olmak üzere ona ehlini ve beraberlerinde onların bir mislini de verdik

Enbiyâ  85: İsmaili de, İdrisi de, Zül´kıfli de; hepsi sabirînden

Enbiyâ  86: Bunları da rahmetimize idhal eyledik, çünkü cidden salihîndendirler

Enbiyâ  87: Zennunu da; hani öfkelenerek gitmişti de biz kendisini aslâ sıkıştırmayız zannetmişti, derken zulmetler içinde «la ilahe illa ente subhaneke inni kuntu minezzalimîn» diye nidâ etti

Enbiyâ  88: Biz de duâsını kabul ile icabet ettik de kendisini gamden kurtardık ve işte mü´minleri böyle kurtarırız

Enbiyâ  89: Zekeriyyayı da; hani rabbına «rabbi la tezerni ferden ve ente hayrul varisin» diye nidâ etmişti

Enbiyâ  90: Biz de duâsını kabul ile icabet ettik de kendisine Yahyâyı verdik ve onun zevcesini ıslâh eyledik, hakıkat bunlar hayrâtta müsaraat ve bize rağbet ve rehbetle duâ ederlerdi ve bizim için haşı´lerdi

Enbiyâ  91: Ve o dişiyi de ki ırzını muhkem korudu da kendisine ruhumuzdan nefhettik ve kendisile oğlunu âlemîne bir âyet kıldık

Enbiyâ  92: İşte bu sizin ümmetiniz bir tek ümmet, rabbınız da bir benim onun için hep bana kulluk edin

Enbiyâ  93: Onlar kumandalarını beyinlerinde parçaladılar, fakat hepsi bize rücu´ edecekler

Enbiyâ  94: İmdi her kim mü´min olarak salihattan bir amel işlerse onun sa´yine küfran yok ve her halde biz onun hisabına yazarız

Enbiyâ  95: İhlâk ettiğimiz karyeye dahi haramdır ki rücu´ etmiyecek olsunlar

Enbiyâ  96: Nihayet Ye´cûc ve Me´cûc açılıb da her tepeden saldırdıkları

Enbiyâ  97: ve hak va´d yaklaştığı vakıt, o zaman işte o küfredenlerin derhal gözleri belerecek «eyvah bizlere biz bundan gaflet ettik, hayır kendimize zulmetmiş olduk» diyecekler

Enbiyâ  98: Haberiniz olsun ki siz ve Allahdan başka taptığınız nesneler hep Cehennem mermisisiniz, siz, ona vürud edeceksiniz

Enbiyâ  99: Onlar ilâh olsalardı ona vürud etmezlerdi, halbuki hepsi onda muhalled kalacaklar

Enbiyâ  100: Öyle ki onların orada bir zefîri var, bunlar da orada iken işitmiyecekler

Enbiyâ  101: Şübhe yok ki haklarında bizden husnâ sebkedenler, bunlar, ondan uzaklaştırılmışlardır

Enbiyâ  102: ve bunlar canlarının istediğinde muhalled kalacaklardır

Enbiyâ  103: O fezeı ekber bunları mahzun etmiyecek ve bunları Melekler şöyle karşılayacaklar: bu işte sizin o gününüz ki va´dolunuyordunuz

Enbiyâ  104: O gün ki Semâyı kitablar için defter dürer gibi düreceğiz evvel başladığımız gibi halkı iade edeceğiz, uhdemizde bir va´d, şübhe yok ki biz yaparız

Enbiyâ  105: Şanım hakkı için zikirden sonra Zeburda da yazmıştık: ki her halde Arz, ona benim salih kullarım vâris olacaktır

Enbiyâ  106: Şübhe yok ki bunda âbid bir kavm için kâfi bir öğüd vardır

Enbiyâ  107: Ve seni sâde âlemîne rahmet olarak göndermişizdir

Enbiyâ  108: De ki: bana sade vahyolunuyor ki: ilâhınız ancak bir ilâhdır, şimdi siz müsliman oluyor musunuz?

Enbiyâ  109: Bunun üzerine aldırmazlarsa o halde de de ki: size düpedüz ı´lân ettim, ve bilmem bu size edilen va´d-ü vaîd pek yakın mı, yoksa uzak mı?

Enbiyâ  110: Şübhe yok ki o, söylenenden, açığa vurulanı da bilir gizlediğinizi de bilir

Enbiyâ  111: Ve bilmem belki bu (mühlet) sizin için bir imtihan ve vakta kadar bir istifadedir

Enbiyâ  112: Dedi: ya rabb! hakka hukmet ve rabbımız rahmandır ancak isnadlarınıza karşı sığınılacak müstean