Nûh 1:
Haberiniz olsun ki, Biz Nuh´u: «Kendilerine elim bir azap gelmeden önce kavmini uyar!» diye kavmine gönderdik.
Nûh 2:
Dedi ki: «Ey kavmim, haberiniz olsun, ben size açık bir uyarıcıyım!
Nûh 3:
Şöyle ki, Allah´a kulluk edin, O´ndan korkun ve bana itaat edin!
Nûh 4:
Günahlarınızı bağışlasın ve sizi belirli bir vakte kadar ertelesin. Kuşkusuz, Allah´ın takdir ettiği vakit gelince ertelenmez, eğer bilseydiniz!»
Nûh 5:
Dedi ki: «Ey Rabbim, ben kavmimi gece gündüz davet ettim.
Nûh 6:
Fakat benim çağırmam, sadece onların kaçmalarını artırdı.
Nûh 7:
Ve ben, onları bağışlaman için her davet ettiğimde onlar, parmaklarını kulaklarına tıkadılar, elbiselerine büründüler, direndiler ve kibirlendikçe kibirlendiler.
Nûh 9:
Sonra hem ilan ederek söyledim onlara, hem gizli gizli söyledim.
Nûh 10:
Gelin, Rabbinizin bağışlamasını isteyin, çünkü O, bağışlaması çok bir bağışlayandır! dedim.
Nûh 11:
Bol hayır (yağmur) ile göğü üzerinize salsın.
Nûh 12:
Size mallar ve oğullarla yardım etsin ve sizin için cennetler yapsın, sizin için ırmaklar yapsın.
Nûh 13:
Neden siz Allah için bir vakar ummazsınız?
Nûh 14:
Oysa O, sizi bu aşamaya kadar aşama aşama yaratmıştır.
Nûh 15:
Görmediniz mi, Allah´ın yedi göğü nasıl uygun tabakalar halinde yarattığını?
Nûh 16:
Ayı içlerinde bir ışık, güneşi de bir lamba yapmıştır.
Nûh 17:
Ve Allah, yerden ot bitirir gibi, sizi yetiştirdi.
Nûh 18:
Sonra sizi onda geri çevirecek ve sizi bir çıkarış daha çıkaracak!
Nûh 19:
Allah, yeri sizin için bir sergi yapmıştır.
Nûh 20:
Ondan (açılan) geniş geniş yollarda gidesiniz diye.
Nûh 21:
Nuh dedi ki: «Ey Rabbim! biliyorsun onlar, bana isyan ettiler, malı ve çocuğu kendisine hasardan başka birşey arttırmayan kimsenin ardınca gittiler.
Nûh 23:
Sakın ilahlarınızı bırakmayın; ne Vedd´i ne Suva´ı, ne Yağus´u, ne Yeuk´u ve ne de Nesr´i dediler.
Nûh 24:
Çoklarını şaşırttılar. Sen de zalimlerin ancak şaşkınlıklarını artır!»
Nûh 25:
Bir çok günahları yüzünden suda boğuldular da ateşe atıldılar ve kendilerine Allah´tan başka yardımcılar bulamadılar.
Nûh 26:
Nuh demişti ki: «Ey Rabbim, yeryüzünde (yurt sahibi) hiçbir kimse bırakma!»
Nûh 27:
Çünkü Sen, onları bırakırsan, kullarını yoldan çıkarıyorlar ve nankör facirden başkasını doğurmuyorlar.
Nûh 28:
Ey Rabbim, beni, babamı, annemi, mümin olarak evime gireni, bütün inanan erkekleri ve inanan kadınları bağışla! Zalimlerin ise ancak helakını artır!»
