Nûh 1:
Gerçekten biz Nûh´u kavmine gönderdik, «kavmine acı bir azap gelmezden önce onları uyar» diye.
Nûh 2:
Dedi ki, «ey kavmim! Gerçekten ben size açık bir uyarıcıyım».
Nûh 3:
Şöyle ki, «Allah´a kulluk edin, ondan korkun ve bana itaat edin.»
Nûh 4:
«Günahlarınızı bağışlasın ve sizi belli bir süreye kadar ertelesin. Kuşkusuz Allah´ın takdir ettiği süre gelince ertelenmez. Eğer bilseydiniz..» (inanırdınız).
Nûh 5:
Nûh dedi ki: «Ey Rabbim! Ben kavmimi gece gündüz davet ettim.»
Nûh 6:
«Fakat benim çağırmam, onların sadece kaçmalarını artırdı.»
Nûh 7:
«Ben onları senin bağışlaman için her davet ettiğimde, onlar parmaklarını kulaklarına tıkadılar, elbiselerine büründüler, ısrar ettiler, kibirlendikçe kibirlendiler.»
Nûh 23:
Dediler ki: «Sakın tanrılarınızı bırakmayın, ne Vedd´i, ne Suva´ı ve ne de Yeğus´u, Yeûk´u ve Nesr´i.»
Nûh 24:
Çok kişiyi yoldan saptırdılar. Sen de o zalimlerin sadece şaşkınlıklarını artır.
Nûh 25:
Hatalarından dolayı boğuldular, ateşe sokuldular, kendilerine Allah´a karşı yardımcılar da bulamadılar.
Nûh 26:
Nûh dedi ki: «Yeryüzünde kafirlerden bir tek kişi bırakma.»
Nûh 27:
«Zira sen onları bırakırsan kullarını yoldan çıkarırlar ve sadece ahlâksız ve kâfir çocuklar doğururlar.»
Nûh 28:
«Ey Rabbim! Bana, babama, anama, mümin olarak evime girene ve bütün inanmış erkek ve kadınlara mağfiret buyur. Zalimlerin de sadece helakini artır.»
