Zâriyât Suresi Türkçe Meali

Zâriyât  1: O tozutub savuran rüzgârlara,

Zâriyât  2: Arkasından ağır su taşıyan bulutlara,

Zâriyât  3: Sonra kolayca akıb giden gemilere (veya bulutlara ve yıldızlara),

Zâriyât  4: Sonra işleri (kullara) bölen meleklere yemin olsun ki:

Zâriyât  5: Muhakkak size vaad olunanlar bir gerçektir;

Zâriyât  6: Ve şübhesiz ki hesab vuku bulacaktır, (herkes amelinin karşılığını görecektir.)

Zâriyât  7: O (yıldızlara ait) güzel yollara sahib sema hakkı için ki:

Zâriyât  8: Muhakkak siz, (peygamber hakkında kâhin demekle) ihtilâflı bir sözde bulunuyorsunuz.

Zâriyât  9: Peygamber ve Kur’an’dan çevrilen çevrilir.

Zâriyât  10: Kahrolsun o yalancılar!...

Zâriyât  11: Onlar, bir cehalet içinde bulunan gâfil kimselerdir.

Zâriyât  12: Soruyorlar: Ne zaman o hesab günü?

Zâriyât  13: O bir gündür ki, ateş üzerinde kavrulub yakılacaklar.

Zâriyât  14: (Cehennemdeki melekler onlara şöyle derler): Tadın azabınızı. Bu (azab, dünyada iken) acele istediğiniz...

Zâriyât  15: Gerçekten takvâ sahibleri, cennetlerde pınar başlarındadır.

Zâriyât  16: Rablerinin kendilerine verdiğinden razı oldukları halde... Doğrusu onlar, bundan önce güzel amel işliyenlerdi.

Zâriyât  17: Onlar geceden pek az (bir zaman) uyuyorlardı.

Zâriyât  18: Sabahın erken vakitlerinde de hep istiğfar ederlerdi.

Zâriyât  19: Onların mallarında dilencinin ve (ihtiyacını açıklayamayan) mahrumun bir hakkı vardır.

Zâriyât  20: Arzda da gerçekten tasdik edenler için bir çok ibretler var.

Zâriyât  21: Nefislerinizde de (hücrelerden vücud yapınıza kadar) bir çok alâmetler var (ki, hep Allah’ın kudretine ilmine, azamet ve iradesine delâlet ederler). Hâlâ görmiyecek misiniz?

Zâriyât  22: Semada ise, (yağmur) rızkınız ve va’d olunduğunuz cennet vardır.

Zâriyât  23: İşte o semânın ve yerin Rabbine yemin olsun ki, bu vaad olunan (cennet), sizin konuşmanız (sabit olduğu) gibi, muhakkak bir gerçektir.

Zâriyât  24: (Ey Rasûlüm), sana geldi mi, İbrahîm’in ikram edilen misafirlerinin haberi?

Zâriyât  25: Hani onlar, İbrahîm’in yanına varmışlardı da selâm vermişlerdi. O da (onlara karşılık olarak) selâm vermiş: “- (Bunlar) tanınmadık bir kavim.” demişti.

Zâriyât  26: Hemen bir bahane ile ailesine giderek bir semiz dana (kesib etini) getirdi de,

Zâriyât  27: Onu (yemek olarak) önlerine koydu. “-Yemeğe buyurmaz mısınız?” dedi. (Yemeğinden misafirlerin yemediğini görünce):

Zâriyât  28: O vakit onlardan (İbrahim’in) içine bir korku düştü. Onlar: “korkma!” dediler ve onu çok bilgin bir oğul ile müjdelediler.

Zâriyât  29: Bunun üzerine (İbrahîm’in) hanımı bir çığlık içinde döndü de elini yüzüne çarptı: “- Ben, kısır bir koca karıyım! (Nasıl çocuğum olabilir)” dedi.

Zâriyât  30: Onlar dediler ki: “- İş, sana dediğimiz gibidir. Bunu Rabbin buyurdu. Şübhesiz ki O, Hakîm’dir, Alîm’dir.”

Zâriyât  31: (Hz. İbrahim, kendisine misafir olarak gelen meleklere) dedi ki: “- O halde istediğiniz nedir? (Niçin gönderildiniz)? Ey elçiler!...”

Zâriyât  32: Onlar dediler ki: “- Biz, günahkâr bir kavme (Lût peygamberin kavmine) gönderildik;

Zâriyât  33: Üzerlerine çamurdan (pişirilmiş) taşlar atmak için...

Zâriyât  34: Ki o taşlar, Rabbinin katında haddi aşanlar için damgalanmışlardır.”

Zâriyât  35: Nihayet Lût’un memleketinde bulunan müminleri (oradan) çıkardık, (ki kalan kâfirleri helâk edelim).

Zâriyât  36: Fakat bir evden başka orada müslüman da bulmadık.

Zâriyât  37: Ve öyle acıklı azabdan korkacaklar için orada bir ibret nişanesi bıraktık, (o memleketi harabe ve taş yığını haline getirdik).

Zâriyât  38: Mûsa’da da ibret vardır: Hani onu açık bir mucize ile Firavun’a gönderdik de;

Zâriyât  39: O, bütün ordusu ile (imandan) yüz çevirdi ve şöyle dedi: “- Bu, bir sihirbaz, yahud bir mecnundur.”

Zâriyât  40: Bunun üzerine tuttuk kendisini ve ordularını denize attık. Öyle ki, küfür ve inad üzere bulunuyordu.

Zâriyât  41: Âd kavminde de ibret vardır: Hani onların üzerine o kökü kurutan rüzgârı göndermiştik.

Zâriyât  42: Öyle bir rüzgâr ki, uğradığı bir şeyi bırakmıyor, mutlak onu kül gibi savuruyordu.

Zâriyât  43: Semûd kavminde de ibret vardır: Hani onlara “-Bir zamana kadar yaşayın, istifade edin.” denilmişti de,

Zâriyât  44: Rablerinin emrinden uzaklaşıb azmışlardı. Bu yüzden bakınıb dururlarken kendilerini yıldırım çarpıvermişti.

Zâriyât  45: O vakit (bu azabdan kurtulub) kalkmağa güç yetiremediler, bir yardım da görmediler.

Zâriyât  46: Daha önce de Nûh kavmini helâk ettik; çünkü onlar (hakdan ayrılmış küfür içinde bulunan) fâsık bir kavim idiler.

Zâriyât  47: (Bir de semaya bakın), biz onu kuvvetle bina ettik. Muhakkak ki biz, büyük kudrete sahibiz.

Zâriyât  48: Arzı da döşedik. Ne güzel döşeyiciyiz!...

Zâriyât  49: Her şeyden çift çift yarattık ki, iyice düşünesiniz.

Zâriyât  50: (Ey Rasûlüm, de ki: ) O halde hemen Allah’a kaçın, (küfrü bırakıb hemen imana gelin). Gerçekten ben, size, Allah tarafından (azab ile) korkutan açık bir peygamberim.

Zâriyât  51: Ve Allah ile beraber başka bir ilâh uydurmayın. Gerçekten ben, size, Allah tarafından (azab ile) korkutan açık bir peygamberim.

Zâriyât  52: (Ey Rasûlüm, senin kavmin, sana sihirbaz yahud mecnûn dediği gibi), onlardan evvelki ümmetler de bir peygamber gelince; muhakkak böyle; ya sihirbaz dediler, ya mecnun...

Zâriyât  53: Hepsi de bu sözü birbirine tavsiye mi ettiler? Doğrusu onlar hep azgınlar topluluğudur.

Zâriyât  54: Onun için, onlardan yüz çevir; artık (tebliğ vazifeni yaptın ve bizim katımızda) kınanacak değilsin.

Zâriyât  55: Sen, (Kur’an ile) öğüd ver çünkü öğüd ve nasihat müminlere fayda verir.

Zâriyât  56: Ben, insanları ve cinleri, ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.

Zâriyât  57: Ben, onlardan bir rızk istemiyorum, (ben onları kendilerine yahud başka bir kimseye rızık versinler diye yaratmadım); bana (kullarıma) yemek yedirmelerini de istemiyorum.

Zâriyât  58: Doğrusu rızkı veren, o çok şiddetli kuvvet sahibi Allah’dır.

Zâriyât  59: Onun için, muhakkak o zulmedenlere (Mekke kâfirlerine, kendilerinden önceki) arkadaşlarının (azab) payı gibi, bir pay vardır. Şimdi o azabı acele istemesinler.

Zâriyât  60: Artık o azabla korkutuldukları günlerinden dolayı, Kur’an’ı ve Peygamberi inkâr edenlere şiddetli azab olsun...