Yâsîn Suresi Türkçe Meali

Yâsîn  1: Ya, Sin.

Yâsîn  2: Kur´an-ı Hakim´e andolsun ki;

Yâsîn  3: Sen, elbette gönderilmiş peygamberlerdensin,

Yâsîn  4: Sırat-ı Müstakim üzere.

Yâsîn  5: Bu; Aziz, Rahim´in indirmesidir.

Yâsîn  6: Babaları uyarılmadığından gaflet içinde kalmış bir kavmi uyarman için.

Yâsîn  7: Andolsun ki; onların, çoğunun üzerine, söz hak olmuştur. Onlar, artık iman etmezler.

Yâsîn  8: Doğrusu Biz; onların boyunlarına, çenelerine kadar varan demir halkaları geçirdik. Bunun için artık başları yukarı kalkıktır.

Yâsîn  9: Önlerinden bir sed ve arkalarından da bir sed çekmişizdir. Gözlerini perdelemişizdir. Bu yüzden artık göremezler.

Yâsîn  10: Onları ister korkut, ister korkutma; onlar için birdir, iman etmezler.

Yâsîn  11: Sen, ancak zikre ittiba eden ve görmeden Rahman´dan korkanı uyarırsın. Artık ona mağfiret ve yüce mükafatı müjdele.

Yâsîn  12: Şüphesiz ki ölüleri, Biz diriltiriz Biz. İşlediklerini ve geride bıraktıklarını Biz yazarız. Biz, her şeyi apaçık bir kitabda saymışızdır.

Yâsîn  13: Onlara misal olarak şu kasaba halkını anlat: Hani oraya elçiler gelmişlerdi.

Yâsîn  14: Hani onlara iki elçi göndermiştik de bunları yalanlamışlardı. Bunun üzerine Biz de üçüncüsüyle desteklemiştik de: Biz, size gönderilmiş elçileriz, demişlerdi.

Yâsîn  15: Onlar da; siz, ancak bizim gibi birer insansınız. Rahman, size hiç bir şey indirmemiştir. Siz, sadece yalan söylüyorsunuz, demişlerdi.

Yâsîn  16: Dediler ki: Rabbımız bilir ki biz, muhakkak size gönderilmiş elçileriz.

Yâsîn  17: Bize düşen, sadece apaçık tebliğdir.

Yâsîn  18: Doğrusu, sizin yüzünüzden uğursuzluğa uğradık. Vazgeçmezseniz andolsun ki sizi taşlayacağız. Ve bizden size, elim bir azab dokunacaktır, dediler.

Yâsîn  19: Dediler ki: Uğursuzluğunuz sizinledir. Size öğüt verildi diye mi? Hayır, siz; çok aşırı giden bir kavimsiniz.

Yâsîn  20: Şehrin ötebaşından bir adam koşarak geldi ve şöyle dedi: Ey kavmim; gönderilmiş bulunan elçilere uyun.

Yâsîn  21: Sizden hiç bir ücret istemeyenlere uyun. Onlar, hidayete erdirilmişlerdir.

Yâsîn  22: Ben, beni yaratmış olana neden kulluk etmeyeyim? Siz de O´na döndürüleceksiniz.

Yâsîn  23: Ben, O´ndan başka tanrılar mı edinirim? Eğer Rahman bana bir zarar vermek isterse; onların şefaatı bana hiç bir fayda sağlamaz ve beni kurtarmaz da.

Yâsîn  24: O takdirde ben de gerçekten apaçık bir sapıklık içerisinde olurum.

Yâsîn  25: Şüphesiz ki ben, Rabbınıza inandım. Artık beni dinleyin.

Yâsîn  26: Cennete gir, denilince, dedi ki: Keşki kavmim bilir olsaydı;

Yâsîn  27: Rabbımın beni bağışladığını ve beni ikram edilenlerden kıldığını.

Yâsîn  28: Ondan sonra kavminin üzerine gökten bir ordu indirmedik, zaten indirecek de değildik.

Yâsîn  29: Sadece, bir tek çığlık oldu. Ve onlar hemen sönüp gittiler.

Yâsîn  30: Yazıklar olsun o kullara ki; kendilerine bir peygamber gelmeyedursun onu hemen alaya alırlardı.

Yâsîn  31: Görmüyorlar mı ki; kendilerinden önce nice nesilleri helak ettik. Ve onlar, bir daha kendilerine dönemezler.

Yâsîn  32: Hepsi de muhakkak toptan huzurumuza getirileceklerdir.

Yâsîn  33: Ölü toprak, onlar için bir ayettir. Biz, onu dirilttik ve ondan taneler çıkardık, ondan yemektedirler.

Yâsîn  34: Ve orada hurmadan, üzümlerden bahçeler var ettik. Orada pınarlar fışkırttık.

Yâsîn  35: Ki, ürününden ve ellerinin emeğinden yesinler. Hala şükretmezler mi?

Yâsîn  36: Yerin bitirdiklerinden, kendi nefislerinden ve daha bilmedikleri şeylerden, bütün çiftleri yaratanı tenzih ederiz.

Yâsîn  37: Gece de onlar için bir ayettir. Gündüzü ondan sıyırırız da karanlıkta kalıverirler.

Yâsîn  38: Güneş de kendi yörüngesinde akıp gider. Bu; Aziz, Alim´in takdiridir.

Yâsîn  39: Ay için de konaklar ta´yin etmişizdir. Sonunda eski hurma dalına döner.

Yâsîn  40: Güneşe; aya ulaşmak düşmez. Gece de; gündüzü geçecek değildir. Her birisi, bir yörüngede yüzerler.

Yâsîn  41: Soylarını dolu gemiyle taşımış olmamız da onlar için bir ayettir.

Yâsîn  42: Ve kendilerine bunun gibi nice binecek şeyler yapmamız da.

Yâsîn  43: Dilesek; onları suda boğardık da ne kurtaran bulunurdu, ne de kurtulabilirlerdi.

Yâsîn  44: Ama katımızdan bir rahmet ve bir süreye kadar geçinme başka.

Yâsîn  45: Onlara önünüzde ve arkanızda bulunanlardan sakının. Belki merhamet olunursunuz, denildiğinde.

Yâsîn  46: Kendilerine Rabblarının ayetlerinden bir ayet geldiğinde sadece yüz çevirenler olmuşlardır.

Yâsîn  47: Onlara; Allah´ın size rızık olarak verdiklerinden infak edin, denildiğinde; o küfredenler iman etmiş olanlara dediler ki: Dilediği takdirde Allah´ın doyuracağı kimseyi biz mi doyuralım? Doğrusu siz, ancak apaçık bir sapıklık içerisindesiniz.

Yâsîn  48: Ve derler ki: Şayet siz sadıklardan iseniz, bu vaad ne zamandır?

Yâsîn  49: Onlar; sadece bir tek çığlığı beklerler ki çekişip dururlarken o, ansızın kendilerini yakalayıverir.

Yâsîn  50: Artık ne vasiyet edebilirler, ne de ailelerine dönebilirler.

Yâsîn  51: Sur´a üflendi. Bir de bakarsınız ki onlar kabirlerinden koşarak Rabblarına doğru çıkmaktadırlar.

Yâsîn  52: Derler ki: Yazıklar olsun bize, yattığımız yerden kim kaldırdı bizi? İşte bu, Rahman´ın vaadetmiş olduğudur. Ve peygamberler doğru söylemişlerdi.

Yâsîn  53: Sadece bir tek çığlık olmuştur. Ve bir de bakarsınız ki; onların hepsi birden huzurumuza getirilmişlerdir.

Yâsîn  54: Artık bugün, kimseye hiç bir haksızlıkta bulunulmaz. Ve siz, yapar olduklarınızdan başkasıyla cezalandırılmazsınız.

Yâsîn  55: Muhakkak ki bugün cennet ashabı bir meşguliyet içinde mutlu ve sevinçlidirler.

Yâsîn  56: Onlar ve eşleri gölgeliklerde, tahtlar üzerinde yaslanmışlardır.

Yâsîn  57: Orada meyveler onlarındır. Ve her istedikleri kendilerinindir.

Yâsîn  58: Rahim Rabblarından bir de; selam, sözü.

Yâsîn  59: Ayrılın bugün, ey suçlular.

Yâsîn  60: Ey Ademoğulları; Ben, size; şeytana tapmayın, o muhakkak ki sizin apaçık bir düşmanınızdır, diye ahdetmedim mi?

Yâsîn  61: Ve; Bana kulluk edersiniz, işte bu, dosdoğru yoldur, diye.

Yâsîn  62: Andolsun ki; o, sizden birçok nesilleri saptırmıştı. Hala akletmez misiniz?

Yâsîn  63: İşte bu, size vaadolunan cehennemdir.

Yâsîn  64: Küfretmekte olduğunuzdan dolayı bugün girin oraya.

Yâsîn  65: Bugün, onların ağızlarını mühürleriz. Bizimle elleri konuşur ve yapmakta oldukları şeye ayakları şehadet eder.

Yâsîn  66: Biz isteseydik; onların gözlerini kör ederdik de yolda koşuşup kalırlardı. Ama nasıl göreceklerdi ki.

Yâsîn  67: Biz isteseydik; onları oldukları yerde dondururduk da ileri geçmeye güçleri yetmezdi. Geri de dönemezlerdi.

Yâsîn  68: Kimi de uzun ömürlü yaparsak; onun yaratılışını tersine çeviririz. Hala akletmezler mi?

Yâsîn  69: Biz, ona şiir öğretmedik. Zaten ona gerekmezdi de. Bu, ancak bir zikirdir. Ve apaçık bir Kur´an´dır.

Yâsîn  70: Diri olanları uyarsın ve kafirlerin üzerine söz hak olsun diye.

Yâsîn  71: Görmezler mi ki; ellerimizin yaptıklarından onlar için hayvanlar yarattık. Kendileri bunlara sahip bulunmaktadırlar.

Yâsîn  72: Ve onları, kendilerinin buyruğuna verdik. Onlardan kimisi binekleridir, kimisinden de yerler.

Yâsîn  73: Onlarda kendileri için faydalar ve içecekler vardır. Hala şükretmezler mi?

Yâsîn  74: Kendilerine yardımları dokunur diye Allah´tan başka ilahlar edindiler.

Yâsîn  75: Halbuki onlar, kendilerine yardım edemezler. Sadece kendileri onlar için hazırlanmış askerlerdir.

Yâsîn  76: Onların sözü seni üzmesin. Şüphesiz ki Biz; onların gizlediklerini de, açıkladıklarını da biliriz.

Yâsîn  77: İnsan; Bizim kendisini bir damla sudan yarattığımızı görmedi mi ki; şimdi apaçık bir düşmandır.

Yâsîn  78: Kendi yaratılışını unutarak Bize bir misal getirdi de; çürümüşken kemikleri diriltecek kimdir? dedi.

Yâsîn  79: De ki: Onları ilk defa yaratan, diriltecektir. O, her yaratmayı bilendir.

Yâsîn  80: Yemyeşil ağaçtan size ateş çıkartan O´dur. Siz ondan hemen yakıverirsiniz.

Yâsîn  81: Gökleri ve yeri yaratmış olan, kendileri gibisini yaratmaya kadir olmaz mı? Elbette O; Hallak´tır, Alim´dir.

Yâsîn  82: Bir şeyi murad ettiği zaman, O´nun emri sadece ona; ol, demektir. O da oluverir.

Yâsîn  83: Her şeyin hükümranlığı elinde olanı, tesbih ederiz. Ve siz, O´na döndürüleceksiniz.