Vâkıa Suresi Türkçe Meali

Vâkıa  1: Vakıa (tartışmasız bir gerçek olan kıyamet) vuku bulduğu zaman,

Vâkıa  2: Onun vukuuna (gerçekleşmesine artık) yalan diyecek yoktur.

Vâkıa  3: O aşağılatıcı, yücelticidir.

Vâkıa  4: Yer, şiddetli bir sarsıntıyla sarsıldığı,

Vâkıa  5: Ve dağlar darmadağın olup ufalandığı,

Vâkıa  6: Derken toz duman halinde dağılıp savrulduğu.

Vâkıa  7: Ve sizler de üç sınıf olduğunuz zaman;

Vâkıa  8: İşte o «Ashab-ı Meymene» olanlar, ne (kutlu) «Ashab-ı Meymene»dir.

Vâkıa  9: «Ashab-ı Meş´eme» olanlar da, ne (mutsuz ve uğursuz) «Ashab-ı Meş´eme»dir.

Vâkıa  10: Yarışıp öne geçenler de, öne geçmiş öncülerdir.

Vâkıa  11: İşte onlar, yakınlaştırılmış (mukarreb) olanlardır.

Vâkıa  12: Nimetlerle donatılmış Cennetler içinde;

Vâkıa  13: Bir çoğu geçmiş (ümmet)lerden.

Vâkıa  14: Birazı da sonrakilerden.

Vâkıa  15: ´Özenle mücevherlerden işlenmiş´ tahtlar üzerindedirler;

Vâkıa  16: Üstlerinde karşılıklı olarak dayanıp yaslanmışlardır.

Vâkıa  17: Çevrelerinde ölümsüzlüğe ulaşmış gençler dönüp dolaşır;

Vâkıa  18: Kaynağından (doldurulmuş) testiler, ibrikler ve kadehler,

Vâkıa  19: Ki bundan ne başlarını bir ağrı tutar, ne de kendilerinden geçip akılları çelinir.

Vâkıa  20: Arzulayıp seçecekleri meyveler,

Vâkıa  21: Canlarının çektiği kuş eti.

Vâkıa  22: Ve iri gözlü huriler,

Vâkıa  23: Sanki saklı inciler gibi;

Vâkıa  24: Yapmakta olduklarına bir karşılık olmak üzere (onlara sunulur);

Vâkıa  25: Orada, ne ´saçma ve boş bir söz´ işitirler, ne de günaha sokma.

Vâkıa  26: Yalnızca bir söz (işitirler:) «Selam, selam.»

Vâkıa  27: «Ashab-ı Yemin», ne (kutludur o) «Ashab-ı Yemin.»

Vâkıa  28: Yüklü dalları bükülmüş kiraz (ağaçları),

Vâkıa  29: Üstüste dizili meyveleri sarkmış muz ağaçları,

Vâkıa  30: Yayılıp uzanmış gölgeler,

Vâkıa  31: Durmaksızın akan su(lar);

Vâkıa  32: Ve (daha) birçok meyveler arasında,

Vâkıa  33: Kesilip eksilmeyen ve yasaklanmayan (meyveler).

Vâkıa  34: Yükseklere kurulmuş döşekler(dedirler).

Vâkıa  35: Gerçek şu ki, biz onları yeni bir inşa (yaratma) ile inşa edip yarattık.

Vâkıa  36: Onları hep bakireler olarak kıldık,

Vâkıa  37: Eşlerine sevgiyle tutkun (ve) hep yaşıt,

Vâkıa  38: «Ashab-ı Yemin» olanlar için.

Vâkıa  39: (Bunların) Birçoğu geçmiş (ümmet)lerden,

Vâkıa  40: Birçoğu da sonrakilerdendir.

Vâkıa  41: «Ashab-ı Şimal», ne (mutsuzdurlar o) «Ashab-ı Şimal.»

Vâkıa  42: Hücrelere işleyen kavurucu bir sıcaklık ve kaynar su,

Vâkıa  43: Ve kapkara dumandan olan bir gölge içindedirler,

Vâkıa  44: Ki o, ne serindir, ne ferahlatıcı (kerim) .

Vâkıa  45: Çünkü onlar, bundan önce varlık içinde şımartılmış olanlardı.

Vâkıa  46: Onlar, büyük günah üzerinde ısrarlı davrananlardı.

Vâkıa  47: Ve derlerdi ki: «Biz öldüğümüz, toprak ve kemik olduğumuzda mı, gerçekten biz mi diriltilecekmişiz?»

Vâkıa  48: «Önceden gelip geçmiş atalarımız da mı?»

Vâkıa  49: De ki: «Şüphesiz, öncekiler de ve sonrakiler de,»

Vâkıa  50: «Bilinen bir günün belli vaktinde mutlaka toplanacaklardır.»

Vâkıa  51: Sonra gerçekten siz, ey sapık olan yalancılar,

Vâkıa  52: Hiç şüphesiz zakkum olan bir ağaçtan yiyeceksiniz.

Vâkıa  53: Böylece karınları(nızı) ondan dolduracaksınız,

Vâkıa  54: Onun üzerine de alabildiğine kaynar sudan içeceksiniz.

Vâkıa  55: Üstelik ´içtikçe susayan hasta develerin´ içişi gibi içeceksiniz.

Vâkıa  56: İşte bu, onların din (hesap ve ceza) gününde şölenleridir.

Vâkıa  57: Sizleri biz yarattık, yine de tasdik etmeyecek misiniz?

Vâkıa  58: Şimdi (rahimlere) dökmekte olduğunuz meniyi gördünüz mü?

Vâkıa  59: Onu sizler mi yaratıyorsunuz, yoksa yaratıcı biz miyiz?

Vâkıa  60: Sizin aranızda ölümü takdir eden biziz ve bizim önümüze geçilmiş değildir;

Vâkıa  61: (Yerinize) Benzerlerinizi getirip değiştirme ve sizi şimdi bilemeyeceğiniz bir şekilde inşa etme konusunda.

Vâkıa  62: Andolsun, ilk inşa (yaratma)yı bildiniz; ama öğüt alıp düşünmeniz gerekmez mi?

Vâkıa  63: Şimdi ekmekte olduğunuz (tohum)u gördünüz mü?

Vâkıa  64: Onu sizler mi bitiriyorsunuz, yoksa bitiren biz miyiz?

Vâkıa  65: Eğer dilemiş olsaydık, gerçekten onu bir ot kırıntısı kılardık; böylelikle şaşar kalırdınız.

Vâkıa  66: (Şöyle de sızlanırdınız:) «Doğrusu biz, ağır borç altına girip zorlandık,»

Vâkıa  67: «Hayır, biz büsbütün yoksun bırakıldık.»

Vâkıa  68: Şimdi siz, içmekte olduğunuz suyu gördünüz mü?

Vâkıa  69: Onu sizler mi buluttan indiriyorsunuz, yoksa indiren biz miyiz?

Vâkıa  70: Eğer dilemiş olsaydık onu tuzlu kılardık; şükretmeniz gerekmez mi?

Vâkıa  71: Şimdi yakmakta olduğunuz ateşi gördünüz mü?

Vâkıa  72: Onun ağacını sizler mi inşa edip yarattınız, yoksa onu inşa edip yaratanlar mıyız?

Vâkıa  73: Biz onu hem bir öğüt ve hatırlatma (konusu) hem de ihtiyacı olanlara bir meta kıldık.

Vâkıa  74: Şu halde büyük Rabbini ismiyle tesbih et.

Vâkıa  75: Hayır, yıldızların yer (mevki)lerine yemin ederim.

Vâkıa  76: Şüphesiz bu, eğer bilirseniz gerçekten büyük bir yemindir.

Vâkıa  77: Hiç tartışmasız bu, Kur´an-ı Kerim´dir.

Vâkıa  78: Saklanmış/korunmuş bir kitapta (yazılı)dır.

Vâkıa  79: Ona, temizlenip arınmış olanlardan başkası dokunmaz.

Vâkıa  80: Alemlerin Rabbinden indirilmedir.

Vâkıa  81: Şimdi siz bu sözü mü hor görüp küçümsüyorsunuz?

Vâkıa  82: Ve rızkınızı (Kur´an´dan yararlanma nimetini bırakıp onu) mutlaka yalan saymaktan ibaret mi kılıyorsunuz?

Vâkıa  83: Hele can boğaza gelip dayandığında,

Vâkıa  84: Ki o sırada siz (sadece) bakıp durursunuz,

Vâkıa  85: Biz ona sizden daha yakınız; ancak siz görmezsiniz.

Vâkıa  86: İşte o vakit, eğer siz ceza görmeyecek iseniz,

Vâkıa  87: Eğer doğru sözlüler iseniz, onu, (çıkmakta olan canı) geri çevirsenize.

Vâkıa  88: Eğer o (ölecek kişi), yakın kılınan (mukarreb olan)lardan ise,

Vâkıa  89: Bu durumda rahatlık, güzel rızık ve nimetlerle donatılmış Cennet (onundur).

Vâkıa  90: Ve eğer «Ashab-ı Yemin»den ise,

Vâkıa  91: Artık, «Ashab-ı Yemin»den selam sana.

Vâkıa  92: Ve eğer o, yalanlayan sapıklardan ise,

Vâkıa  93: Artık (onun için de) alabildiğine kaynar sudan bir şölen vardır.

Vâkıa  94: Ve çılgınca yanan ateşe bir atılma da.

Vâkıa  95: Hiç şüphesiz bu, kesin bilgi ifade eden bir gerçektir (Hakku´l-Yakin) .

Vâkıa  96: Öyleyse büyük Rabbini ismiyle tesbih et.